بازگشت
کنفرانس تعيين انحصار وراثت
خ.طهوری خ.طهوری

 

بنابر گمانه منابع مختلف  جنگ ناتو با تکنولوژی پيشرفته خود در ليبی که گويا  برای "حفظ جان مردم غير نظامی" آغاز شده بود، تاکنون به قيمت جان 50.000 نفر شهروند ليبيائی تمام شده است. تعداد کسانی که قبل از شروع جنگ ناتو ، به قتل رسيده بودند کمتر از 2000 نفر بود.
بايد پذيرفت که اين کشتار را پيروزی ناميدن و به افتخار آن به جشن و سرور پرداختن می‌تواند تنها توسط کسانی صورت گيرد که بوئی از انسانيت نبرده‌ و بخاطر حفظ منافع مادی خود نوعدوستی و رحم و مروت را از فهرست صفات اخلاقی خود زدوده باشند و بهمين دليل  طعنه تلخی است که در ست همين محافل خود را مدافع حقوق بشر قلمداد می نمايند.
روز اول سپتامبر 2011 رئيس جمهور فرانسه در پاريس کنفرانس "دوستان ليبی" را افتتاح کرد که نمايندگان 60 کشور مختلف را برای شرکت در آن دعوت نموده بود. هرچند که اين کنفرانس در اصل بعنوان "جشن پيروزی" معرفی گرديد، ولی هدف اصلی آن مشروعيت بخشيدن به شورای انتقالی ملی ليبی که به ابتکار ناتو پديد آمده و پيدايش آن تاکنون طی هيچ نوع روند دمکراتيکی مورد تائيد قرار نگرفته  است بود. هدف از برسميت شناختن بين‌المللی اين شورا تثبيت سياسی آن در ليبی بود، گوئی که تائيد روسای دولتها و کشورهای خارجی، حق مردم ليبی در تصميم گيری مستقل در مورد انتخاب رهبری کشور خود را زائد و بی معنا  می‌سارد.
گام ديگری که برای تثبيت شورای انتقالی ملی برداشته شد، وعده آزاد سازی حسابهای بانکی ليبی  در خارج توسط قدرت‌های خارجی بود. اينکار مخارجی برای کشورهای غربی بهمراه ندارد ولی شورای انتقالی را نمادی معرفی می‌کند که بزودی قادر خواهد بود حقوق نفرات ارتش، پليس، مامورين دولت و مزدوران خود را واقعاً بپردازد.
ولی هنوز يک مشکل باقی می‌ماند، بدين معنی که چون مسدودساختن حسابهای بانکی ليبی  از طرف شورای امنيت سازمان ملل مقرر گشته بود، لذا آزاد سازی اين حسابها نياز نيازمند تصميم جديد شورای امنيت است.  ولی افريقای جنوبی زير بار نمی‌رود و روسيه و چين نيز مترددند، شايد به اين دليل که هنوز مشخص نشده که در تقسيم آتی نفت و گاز ليبی، چه سهمی در اختيار غرب گذارده خواهد شد.
در کنفرانس "دوستان ليبی" که در اصل بايد آنرا کنفرانس تعيين "انحصار وراثت" ناميد، زيرا انحصار وراثت در حقوق بمعنی معلوم نمودن تعداد وراث "متوفی" توسط "مراجع ذی صلاح" است، مسئله تنها به نفت و گاز محدود نبود، بلکه معاملات عظيم "بازسازی" را نيز در برمی‌گرفت:
مرمت و نو سازی ابنيه ويران گشته، جاده‌ها، خيابانها و تاسيسات ترافيک و حمل و نقل، بازسازی، احيا و گسترش شبکه ارتباطی و مخابراتی، آب‌رسانی، بهداشت، شکل بخشی، تعليم و تجهيز "دستگاه امنيتی" آينده، پليس و ارتش حکام جديد، احيای سيستم آموزش و پرورش جديد پس از تصفيه ايدئولوژیکی و فراهم ساختن گستره عظيمی برای کنسرنهای غربی جهت ارائه "امداد‌های تکنيکی" آنها.
درست در روز آغاز "کنفرانس" روزنامه ليبرال فرانسوی "ليبراسيون" افشا کرد که شورای انتقالی ملی در بهار سال جاری به دولت فرانسه قول داده سهم کنسرن نفتی فرانسوی "توتال" در تجارت نفت ليبی را که تا کنون مابين 2 تا 3 درصد بوده در آينده به 35 درصد افزايش بخشد.  اين روزنامه داستان جنجالی خود را با تيتر: "نفت: قرارداد محرمانه شورای انتقالی ملی ليبی با فرانسه" نه تنها در روزنامه انتشار داد بلکه نسخه عربی اين نامه را نيز منتشر کرد. در نامه مزبور آمده "در رابطه با قرارداد نفت در مبادله با به رسميت شناختن شورا، ما برادر محمود شمام را بعنوان نماينده مشروع ليبی به همايش لندن اعزام می‌داريم تا اين قرارداد را  که 35 درصد از کل نفت خام را در مبادله با پشتيبانی کامل و دراز مدت شورای ما از طرف فرانسه در اختيار  اين کشور قرار می‌دهد، به امضا رساند."
اين نامه بسيار رسمی که از طرف شورای انتقالی ملی و سازمان ديگری به نام "جبهه خلق برای آزادی ليبی" امضا شده بود به آدرس دولت امير قطر ارسال گشته بود، که در اين زمان بعنوان حلقه واسط مابين شورشيان و پيمان نظامی ناتو عمل می‌کرد، و يک نسخه ديگر نيز به دبيرکل ليگ عرب ارسال گشته بود. سخنگوی دولت فرانسه و شورای انتقالی ملی اين قرار داد را شديداً تکذيب کردند، البته به اينصورت که "عدم اطلاع" خود از وجود يک چنين نامه‌ای را اعلام نمودند.  


September 11th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی